zondag 8 augustus 2010

Een stukje geschiedenis (25 jaar politiek engagement)

Vrienden,

In 1987, ik was toen 18 en woonde nog bij mijn ouders thuis in Sint-Martens-Lierde, zette ik mijn eerste stappen in de politiek, bij de toenmalige Volksunie. In Lierde was er geen werking, en ik richtte een kern op die afhankelijk was van de afdeling in Brakel.

Ik herinner me nog dat dit bij een belangrijk deel van mijn familie niet in goede aarde viel, want mijn grootvader zaliger had tijdens de 2de wereldoorlog wegens communistische activiteiten in het concentratiekamp van Dachau gezeten, waaruit hij meer dood dan levend ontkomen was, en de Volksunie werd toen door velen nog gezien als de partij van de zwarten. Mijn grootvader – zo vertelde mijn grootmoeder mij vaak – kon geen onrechtvaardigheid verdragen, en hetzelfde gevoel dat mijn grootvader in de jaren ’30 naar de Communistische Partij dreef, dreef mij in de jaren ’80 naar de VU.

In 1991, ik zat toen als dienstplichtige in het leger, werd ik door de voorzitter van het - toen nog – arrondissement Oudenaarde, aangesproken om kandidaat te zijn voor de VU op de lijst voor de provincieraad. Ik moest daarvoor goedkeuring vragen aan de kolonel van mijn eenheid in Duitsland, waar ik gelegerd zat, hetgeen ik dan ook, stram in de houding en een beetje met knikkende knieën, deed. Lierde maakt voor de provincieraads-verkiezingen deel uit van het district Ronse, en ik behaalde, op een lijst waar ook Elie Roos uit Brakel, Willy Schiemsky uit Zwalm, en Anne-Marie Bogaerts uit Ronse op stonden, maar liefst 157 voorkeurstemmen!

Maar de Volksunie zat in een neerwaartse spiraal. Jullie herinneren zich misschien nog dat de VU toen de federale regering had laten vallen omwille van omstreden wapenleveringen, en dat een zekere Philippe Moureaux toen met de institutionele atoombom dreigde: als de Belgische regering de uitvoervergunningen niet goedkeurde, zouden de Franstaligen niet aarzelen om het recht in eigen handen te nemen. De Vlamingen, t.t.z. de CVP en de SP, plooiden en de uitvoervergunningen werden op vraag van de Franstaligen geregionaliseerd, maar toch verloor de VU de verkiezingen.

En in 1992 werd ene Bert Anciaux voorzitter. En ik ga u een passage voorlezen uit de speech die hij gaf op de partijraad van 23 mei 1992 ter verdediging van zijn kandidatuur: “Maanden geleden al heb ik vele kaderleden en militanten samengebracht om te luisteren naar hun visie, om te zien of mijn bezorgdheid ook de hunne was. En ik was blij te zien dat mijn verlangen naar méér vuur, méér radicalisme, méér inzet in de partij, gedeeld werd door zovelen. Een inzet die gericht is op een nieuw elan voor de VU, eerder dan een verwatering in samengaan met anderen, wie die ook mogen wezen.”

Pas op, die man schreef toen, in 1992, zeer verstandige dingen. Ik citeer:

“De Walen zijn te ver gegaan. (...) Ze moeten begrijpen dat de scheeftrekkingen in de sociale zekerheid ongerechtvaardigd zijn, ze moeten weten dat wij geen aantasting van Vlaanderen in Vlaams-Brabant kunnen dulden.” En hij voegde er aan toe: “In de dialoog van volk tot volk zal de rol van de Volksunie gemeten worden aan de grens die ze stelt aan haar compromis. Het Vlaams-nationalisme is toekomstgericht. De uitbouw van een onafhankelijk Vlaanderen binnen een Europa der Volkeren en Regio’s opent terug een perspectief waar jong en oud voor te mobiliseren is. De rol van onze partij, ook op Europees vlak, is uniek en moet het opkomend zelfbeschikkingsrecht van vele volkeren in democratische banen leiden.”

Vrienden, vervang Volksunie door N-VA, en je hebt een tekst die je 20 jaar later nog kunt gebruiken. Spijtig genoeg eigenlijk, want het betekent dat we de laatste 20 jaar bitter weinig vooruitgang hebben geboekt. Ook spijtig dat Bert Anciaux zelf niet geloofde in wat hij toen verkondigde, maar ik wel! Wij met z’n allen wel!

Wij geloven in onze ideologie: het humanistische volksnationalisme, ja, een ganse mond vol, maar er is geen andere naam voor: humanistisch wil zeggen menswaardig: niet gericht tegen de ander, maar wel vrank en vrij opkomend voor onze rechten, en trots op wat we zijn. En we zijn volksnationalisten, omdat onze vertrekbasis het Nederlandstalige, Vlaamse volk is, dit in tegenstelling tot staatsnationalisten die als vertrekbasis een vaak kunstmatig staatsverband opdringen aan de mensen. Jullie zullen zien, vrienden: dit wordt volgens mij in de Europese Unie hét conflict van de komende decennia: de strijd van Vlaamse, Bretoense, Schotse, Baskische, Catalaanse volksnationalisten tegen de Belgische, Franse, Britse en Spaanse staatsnationalisten, een strijd van veelkleurige identiteit tegen grijze eenheidsworst; een conflict dat hopelijk met vreedzame middelen zal uitgevochten worden.

Sommigen zeggen: “Die N-VA van jullie is een éénthemapartij die alleen maar inspeelt op de communautaire ruzies in België.” Wel zij vergissen zich schromelijk want ons volksnationalisme is een ideologie, die de oude dialectiek, de links-rechts tegenstellingen van vroeger tussen rijk en arm, tussen liberaal en socialist overstijgt, het is een ideologie die een totaalvisie aanbiedt op mens, maatschappij én milieu. In Geraardsbergen hebben ze hun 3 M’s: Muur, mattentaarten en Manneken Pis, wel bij de N-VA hebben die ook: mens, maatschappij en milieu.
Anderen zeggen: “Mo vent toch, we gaan naar een ééngemaakt Europa, en jullie willen al die landen opsplitsen.” Welnu, het is nu net omdat Europa een heleboel dingen supranationaal regelt, dat het beleidsniveau van die tussenstaten overbodig wordt. Maar Europa regelt – gelukkig maar – niet alles, en om de dingen te regelen die dicht bij de mensen moeten staan, zoals onderwijs, cultuur, sport, gezondheidszorg, streven ze naar een bestuursniveau dat op hun maat gemaakt is, en ze doen dit volgens het subsidiariteitsprincipe: een bevoegdheid wordt het best uitgeoefend op een zo laag mogelijk niveau, zo dicht mogelijk bij de mensen.

Het is pas wanneer er duidelijke schaalvoordelen zijn die opwegen tegen de heterogeniteitskosten, dat een bevoegdheid naar het hogere niveau kan. Voor de N-VA moeten er zo maar 3 bestuursniveaus zijn: efficiënt en goedkoop: de gemeente, Vlaanderen en Europa. Wat mij betreft is er voor een Belgische confederatie enkel een toekomst weggelegd voor het gemeenschappelijke beheer van Brussel. De heterogeniteitskosten, zeg maar de kosten die verbonden zijn aan het feit dat Vlamingen en Franstaligen over nagenoeg niets nog hetzelfde denken, en daardoor steeds weer zeer ingewikkelde en dure compromissen moeten uitwerken, die kosten zijn immers te groot geworden, veel groter dan de schaalvoordelen. Wat de politieke actualiteit betreft ga ik niet te veel zeggen, anders heeft onze volgende spreker niets meer te vertellen.

Even terug naar mijn politiek parcours: door de slappe koers van de VU en door drukke beroepsbezigheden, ook in het buitenland, had ik me vanaf 1995 uit de partijpolitiek teruggetrokken. Maar nadat eind 2001 de N-VA werd opgericht, stond ik begin 2002 mee aan de wieg van de afdeling Geraardsbergen-Lierde-Brakel.

We deden in 2003 mee aan de verkiezingen, met onze lokale kandidate uit Deftinge, Johanna De Spriet, en we behaalden in Oost-Vlaanderen 4,91 %, een zucht onder de kiesdrempel, die net dat jaar door Verhofstadt was ingevoerd. Ik kan jullie verzekeren dat er toen, op die verkiezingsavond, traantjes gevloeid zijn. Maar we gaven niet op: we bleven leden ronselen en bestuursleden werven, we bleven spaghetti- en andere festijnen organiseren, we bleven acties organiseren, en kijk: 7 jaar later is de N-VA de grootste partij van Vlaanderen geworden, zelfs in Geraardsbergen, in een gemeente waar we moeten optornen tegen kleppers als Dirk Vandermaelen, die lijsttrekker was voor de SP.a, en Guido De Padt, voormalig Minister van Binnenlandse Zaken.

En mijn 157 voorkeurstemmen van 1991 werden er in 2010 plots 5.440. Het deed me toentertijd vooral enorm veel plezier toen ik de dag na de verkiezingen in de kranten, op die kaarten van Vlaanderen, zag dat ook Geraardsbergen geel gekleurd was! Dat betekende dat we vooral als groep, als N-VA Geraardsbergen, iets neergezet hadden dat best gezien mocht worden.



En dat goede resultaat van 2010 moeten we nu zien door te trekken naar 2012. We moeten  in Geraardsbergen 20 % van de stemmen kunnen behalen. Daarmee zouden we 6 à 7 zetels kunnen binnenrijven. Qua zetels kunnen we enkel maar winnen, want we hebben er nu geen enkele. Maar zoals iedereen weet: winnaars van een verkiezing kunnen heel snel ook verliezers worden. We zullen eigenlijk alleen maar winnaar worden, indien we het partijprogramma van de N-VA (voor een stukje) kunnen realiseren. En daarvoor moeten we in de coalitie geraken. Daarvoor moeten de kiezers in Geraardsbergen ons "incontournable" maken. Daarvoor moeten zij geloven in de kracht van verandering. De bal ligt in het kamp van de Geraardsbergenaars.

woensdag 9 juni 2010

Negen lidkaarten



Sinds het prille begin ben ik lid van de N-VA, getuige daarvan mijn lidkaarten sinds 2002. Ik heb alle meetings en congressen meegemaakt. Ik heb congreszalen zien vollopen, en ik heb congreszalen zien leeglopen. Het congres van vorige week zondag in zaal Capitole in Gent mag gerust, nu al, als historisch bestempeld worden.

Op een gegeven ogenblik was ik tot tranen toe bewogen, maar ik zei bij mezelf: "Filip, niet Bert den Bleiter achternagaan, hé jong!" en ik heb me kunnen inhouden. Ik was doodmoe naar Gent gekomen.

Eigen schuld, dikke bult! Want de avond daarvoor was ik uitgenodigd bij vrienden op een retro discofuif, en ik had één pintje teveel gedronken. Pas om 02h15 was ik in mijn bedje geraakt, en om 07h30 moest ik er, met een houten kop, alweer uit. Na afloop van het congres voelde ik me echter als herboren. De batterijen zijn weer opgeladen voor de ultieme eindspurt.

Laat ons wel met de voeten op de grond blijven, laat ons niet de fout maken die Icarus maakte, je weet wel, die oude Griek die met zijn kunstvleugels te dicht bij de zon ging vliegen, en die met zijn klikken en zijn klakken naar beneden donderde. Maar als nu komende zondag de peilingen ook maar gedeeltelijk bewaarheid worden, dan gaan we de vruchten plukken van 9 jaar keihard werken, voor onze overtuiging, voor onze partij, voor Vlaanderen! En dan ga ik zonder schroom of terughoudendheid iets meer dan één pintje te veel drinken.

dinsdag 8 juni 2010

Stadsbestuur Geraardsbergen schiet op boodschapper

Een drietal weken geleden organiseerde N-VA Geraardsbergen een ludieke actie in Overboelare om de problematiek van het zwerfvuil in de schijnwerpers te plaatsen. Filip D'Hose van N-VA ruimde zwerfvuil op dat al enkele weken langs het jaagpad langs de Dender lag en deponeerde dit in een vuilniszak aan de deur van de stadswacht. D'Hose heeft nu onlangs een brief gekregen van het stadsbestuur waarin
hij bedreigd wordt met een boete van 250 EUR omdat hij zich door zijn actie zélf schuldig zou gemaakt hebben aan sluikstorten.

Filip D'Hose:"Dit is toch wel écht een lachertje. Er wordt hier op de boodschapper geschoten. Als je probeert om een bepaald probleem in het centrum van de belangstelling te plaatsen, krijg je ervan langs! Iedereen kan met eigen ogen vaststellen dat er een zwaar probleem is
met zwerfvuil in onze stad, maar blijkbaar past dit niet in de goednieuwsshow van het paarse stadsbestuur. Mocht er een boete volgen, dan zal ik deze als gezagsgetrouwe burger betalen, maar het zou toch wel getuigen van een bekrompen mentaliteit vanwege de heren van het stadhuis. Bovendien klopt het niet wat het stadsbestuur zegt, namelijk dat de vuilnisbakjes wekelijks geledigd worden. Het vuilnis dat wij opgeruimd hebben, lag er al diverse weken."

Artikel door Filip D'Hose, N-VA Geraardsbergen en 15 de plaats Kamerlijst Oost-Vlaanderen

Verschenen in regiokatern "Het Laatste Nieuws" 9 juni 2010

vrijdag 4 juni 2010

Nu durven veranderen, de positieve boodschap van N-VA



Welke boodschap brengen de politici van andere partijen ? Eigenlijk niet veel zaaks. De Open VLD gaat maar eens opnieuw starten, onder leiding van een nieuwe partijvoorzitter, die nog maar pas uit het politieke nest gevallen is, recht aan de top van de partij. En dat nadat die partij ruim meer dan tien jaar aan de top gestaan heeft van ons land. Geloofwaardig ?

De CDenV, onze vroegere Kartel-partner, wel die heeft drie jaar de leiding genomen, heeft ons na een jaartje uit het politieke nest geduwd, en ... die vond bij monde van de nieuwe partijvoorzitster dat het onze schuld was. De N-VA was te radicaal, en daarom moet je "op zijn vrouwtjes" het debat aangaan met de partijen uit het zuiden van het land. Geloofwaardig ?

De SPa (zie http://tinyurl.com/34acxcf) , wel die lijkt in samenspraak met Groen! (zie http://tinyurl.com/32uwqk7 ) weeral de centen te willen halen bij de rijken, dus bij u beste spaarder, via een vermogensbelasting of andere belastingen. En we zitten reeds in het land dat de hoogste belastingen hanteert. Alsof er hier nog echte rijken wonen. Geloofwaardig ?

En die partij die al dertig jaar het belang van de Vlamingen verdedigt? Ach, beste lezer, je kunt van mijn part gerust bij de volgende verkiezingen nog eens je stem weggeven uit ongenoegen, als je nu maar je stem nuttig gebruikt, en eventjes verandert. Ik beloof u dat (als de N-VA volledig mislukt en er helemaal niks van bakt) ik bij de volgende verkiezingen dan op die partij zal stemmen. Geloof mij nu maar. U heeft die partij toch ook al dertig jaar geloofd ? Maar nu is het eventjes te belangrijk om je stem weg te geven.

Nu moet het veranderen. Nu is het belangrijk.

dinsdag 1 juni 2010

Sven Ornelis : het is voor iedereen duidelijk !

Terwijl ik altijd gecharmeerd was door verschillen, denk ik nu: onze twee culturen hebben zo weinig met elkaar, hoe lang moeten we dit nog rekken? De aanpak van compromissen zoeken heeft duidelijk niet gewerkt. Als zelfs erg gematigde politici als Jean-Luc Dehaene en Guy Vanhengel soms hun geduld verliezen, dan is er toch iets ernstigs aan de hand? CD&V pleit tegenwoordig sterk voor redelijkheid, maar wat Bart De Wever nu zegt, heeft Yves Leterme minstens even scherp gezegd in 2007.'

vrijdag 28 mei 2010

De tweetaligheid als oplossing : de kloof tussen woorden en daden



Beste kiezers, wil je weten wat ik in het diepste van mijn hart meen ? Wat mij intrigeert, wat ik belangrijk vind ? En wat ik u wil uitleggen. Bekijk en beluister dan mijn video en laat mij weten wat je er van vindt.

donderdag 27 mei 2010

De federale kieskring



Via de www.vvb.org krijg je natuurlijk goede info over belangrijke Vlaamse thema's. Er wordt verwezen naar een belangwekkend debat tussen politiek secretaris Peter De Roover (VVB) en Freya Piryns (Groen) dat je op video kan volgen bij Trends.be.

woensdag 19 mei 2010

Zonder woorden



Daar moet ik toch geen uitleg bij geven ? (betoging voor splitsing B/H-V in Vilvoorde)

maandag 17 mei 2010

De Croo Junior : Verspilling, verspilling, verspilling!

Eergisteren kwam ik, zoals het een op verkiezingscampagne zijnde politicus betaamt, laat thuis, maar toch net op tijd om de herhaling van Terzake te zien.

Ik was nog maar net in mijn fauteuil gezeten of ik viel er al uit. Van verbazing, welteverstaan, want wat zag ik daar op TV? Ik zag Alexander De Croo, voorzitter van O-VLD, met een uitgestreken gezicht verklaren dat zijn partij voorstander is van minder kabinetten!

Laat dit nu uitgerekend de voorzitter zijn van een partij die deel uitmaakte van een regering die geen kabinetten heeft afgeschaft, maar er integendeel maar liefst 8 heeft bijgemaakt: 7 voor een rist staatssecretarissen waarvan niemand goed weet wat voor werk ze deden, en 1 voor een Regeringscommissaris voor de Interne Audit, een soort minister tegen de verspilling. Deze post werd speciaal, à la tête du client (excuse my French), opgericht voor een OVLD'er! Nochtans houden er zich al 3 ministers bezig met fraude en verspilling! Wat een verspilling!

Het spreekt voor zich dat De Croo junior alle geloofwaardigheid, die hij sinds zijn verkiezing als voorzitter aan het opbouwen was, verspeeld heeft.

Eerst stapte hij uit de regering omdat er volgens hem niet deftig onderhandeld werd ... om de dag nadien te verklaren dat hij bereid was om opnieuw te onderhandelen. En nu dit! Hier past enkel de (ondertussen grijsgedraaide) vraag: "Wie gelooft dieje mens nog?"

zaterdag 15 mei 2010

VUILNISPROBLEEM OVERBOELARE ONTSPOORT

 

Het stadsbestuur van Geraardsbergen had een paar maanden geleden beloofd om van de strijd tegen sluikstorten en zwerfvuil een absolute prioriteit te maken. Veel geblaat en weinig wol, blijkt nu. Want in de praktijk komt van die strijd niets in huis. In Overboelare, langs het jaagpad aan de Majoor Van Lierdebrug stond al 2 maand (!) een vuilnisbak stampvol. Nochtans had N-VA Geraardsbergen de stadswacht hierop al diverse malen attent gemaakt.



Tevergeefs ... Voor Filip D'Hose van N-VA Geraardsbergen is de maat vol. "Het stadsbestuur geeft hiermee het totaal verkeerde signaal dat het allemaal niet zo erg is. Nochtans ligt de vuilnisbak op een route waar constant recreatieve wandelaars en fietsers voorbijkomen. Als uithangbord van toeristisch Geraardsbergen kan dit wel tellen!" D'Hose roept op tot een drastische mentaliteitswijziging: "Geraardsbergen promoot zichzelf als de parel van de Vlaamse Ardennen. Het wordt hoog tijd dat de daden in overeenstemming komen met de woorden. Er moet een beleid van nultolerantie gevoerd worden tegenover sluikstorten en zwerfvuil. Anders zal het met het imago van onze stad snel bergaf gaan. Dit kan niet met een smerige openbare ruimte.



Een delegatie van N-VA Geraardsbergen ging een deel van het vuilnis opruimen, en deponeerde het aan de deur van de stadswacht in het centrum van Overboelare.

Filip D'Hose: "We viseren de stadswacht niet. We willen gewoon een signaal geven dat het zo niet verder kan. De stadswacht signaleert problemen aan de bevoegde diensten, zijnde stadsbestuur en ILVA, die dan geacht worden in te grijpen. Het enige wat de stadswacht kan doen, is systematisch hameren op dezelfde nagel. We vragen dan ook dat ze dit blijven doen, tot het probleem eindelijk opgelost is."

vrijdag 14 mei 2010

Onze-Lieve-Vrouw-van den Oudenberg GERAARDSBERGEN

Dit is een foto van de wereldberoemde kapelmuur van Oudenberg in Geraardsbergen. De Oudenberg is 110 meter boven de zeespiegel, en vormt het hoogste punt van de heuvels uit de regio.

Een oude legende vertelt over Jan Tant, deken van de Leuvense lakengilde, hij werd tijdens een reis door een hevig onweer werd overvallen. Zijn gezellen werden doodgebliksemd, maar hij had een belofte gedaan als hij veilig op zijn bestemming zou geraken, en zoals het in legendes gaat bleef hij gespaard.

Deze kapel is gekend omdat de Graven van Vlaanderen na hun troonsbestijging aldaar de eed aflegden dat ze de abdij zouden beschermen. Rond 1300 werd de kapel eigendom van de Sint-Adriaansabdij. Het Maria-beeldje komt vanop een berg nabij Peruwelz. Meer daarover kan je hier lezen.

Later werd de kapel herbouwd om nadien tijdens de Franse Revolutie verbeurd verklaard en verkocht te worden. Tijdens de cholera-epidemie van 1849 stroomden duizenden bedevaarders naar de kapel en er waren vele genezingen. Op 31 juli 1887 werd het wonderbeeldje gekroond namens paus Leo XIII.

In 1905 werd de kapel vervangen door een grotere kapel, met een koepeldak. Er waren bij de inzegening op 08/09/1906 12.000 bedevaarders aanwezig. Nadien in 1936 schonken verscheidene Mariavereerders een bronzen Mariabeeld en in 1955 werd een beiaard toegevoegd.

De kapelmuur biedt ook jaarlijks het decor voor de passage van de Ronde van Vlaanderen. Elk jaar opnieuw staan duizenden uitzinnige wielersupporters op de flanken van de Oudenberg hun helden aan te moedigen. En daartussen ook elk jaar: Filip D'Hose die Vlaamse Leeuwtjes uitdeelt aan de mensen.

(info via www.belgiumview.com)

donderdag 13 mei 2010

Filmmaker Jan Verheyen roert zich


Filmmaker Jan Verheyen roept op om op Vlaams Belang, N-VA of LDD te stemmen

"Een stem voor een van de drie V-partijen (VB, N-VA of LDD) kan het verschil maken tussen verder afglijden in de institutionele chaos, en een Vlaams-republikeins project waar wij allemaal beter van worden", staat te lezen bij de denkgroep Res Publica. Onder de ondertekenaars filmmaker Jan Verheyen.

Res Publica is naar eigen zeggen een republikeins genootschap dat ijvert voor Vlaamse onafhankelijkheid in een republikeins perspectief. De denkgroep werd niet zo lang geleden opgericht door mensen als Ludo Abicht, Boudewijn Bouckaert, Jan Jambon en Bruno Valkeniers.


Een uittreksel : "Maar tegelijk moeten deze verkiezingen door de Vlamingen geher-legitimeerd worden. Op 13 juni krijgen zij namelijk de kans om de Gordiaanse knoop door te hakken en ervoor te zorgen dat dit de laatste federale verkiezingen worden."

Lees hier de volledige tekst.

woensdag 12 mei 2010

De Vlaamse Leeuw op bezoek



Een beetje droge humor, maar ook het bewijs dat ik een overtuigde Vlaming ben.
Mijn uit de kluiten gewassen Leeuw hangt uit telkens wanneer er in het dorp iets te doen is: kermis, huwelijken, een doortocht van een wielerwedstrijd, ...
En natuurlijk altijd op 11 juli!
De meeste mensen reageren positief, en zien de humor er wel van in.

zaterdag 8 mei 2010

Zijn Vlamingen minder waard dan Franstaligen?

Zijn Vlamingen minder waard dan Franstaligen?

De verkiezingen van 10 juni 2007 leren ons weer heel wat over de ware verhoudingen tussen Vlamingen en Franstaligen in dit land.

De zetelverdeling : Aan alle Vlaamse partijen samen worden er 88 zetels toebedeeld in de Kamer, de Franstalige partijen nemen er 62 zitjes in. Wanneer we gaan kijken naar het aantal stemmen dat de Vlaamse partijen hiervoor moesten halen, dan komen we uit op een totaal van 4.043.105 stemmen. Dit betekent dat er gemiddeld 45.944 stemmen nodig zijn geweest om één kamerzetel te bemachtigen. De Franstalige partijen hebben samen 2.435.700 stemmen nodig gehad om hun 62 zetels te behalen, met andere woorden een gemiddelde van 39.285 stemmen per zetel. Het is toch wel vrij frappant om vast te stellen dat de Vlaamse partijen gemiddeld 17 % méér stemmen moeten halen om een zetel binnen te rijven dan de Franstalige partijen.



Eén klein voorbeeld om snel duidelijk te maken hoe fundamenteel onrechtvaardig de verdeling “à la belge” in elkaar steekt : de PS haalt in Franstalig België 724.787 stemmen en krijgt hiervoor 20 zetels. Open VLD haalt in Vlaanderen 789.445 stemmen en krijgt hiervoor 18 zetels. Dus met 64.658 stemmen meer haalt de Vlaamse partij 2 zetels minder dan de Franstalige partij. Alle Belgen gelijk voor de wet? Blijkbaar toch niet voor de kieswet!

Wanneer je er zou van uitgaan dat alle Belgen (of tenminste alle Belgische politieke partijen) gelijk voor de wet zijn, en dat zowel Vlaamse als Franstalige partijen het gelijke aantal van 39.285 stemmen nodig hebben om één kamerzetel te behalen, dan komen we tot de ontluisterende vaststelling dat op 10 juni 2007 de stem van maar liefst 585.982 Vlamingen niets waard is geweest. Indien de lat gelijk zou komen te liggen, dan zouden de Vlaamse partijen 94 zetels moeten krijgen, en de Franstalige partijen 56. De Franstaligen krijgen met andere woorden niet minder dan 6 zetels toegewezen die hen eigenlijk niet toekomen. De Franstalige partijen krijgen hierdoor niet alleen meer politieke invloed dan hen rechtmatig toekomt. Vermits aan elke zetel ook een zeer aanzienlijke financiële ondersteuning door de Belgische staat verbonden is, is het vrij duidelijk dat er hier sprake is van een zoveelste verdoezelde transfer van geldelijke middelen van Noord naar Zuid.

Sommige 'Vlaamse' politici die voor zichzelf het imago van staatsman trachten te cultiveren, hebben de voorbije legislatuur de mond vol gehad over een paritaire Senaat. Toch wel raar dat ze bereid zijn om de Vlaamse meerderheid in dit wetgevend college zomaar te grabbel te gooien, maar dat ze het nooit, maar dan ook NOOIT, gehad hebben over de volstrekt onbillijke verdeling van de zetels in de Kamer. De Vlamingen zullen (hopelijk) bij de komende federale regeringsonderhandelingen een flinke bundel "staatshervorming" op de onderhandelingstafel gooien. Welnu, dat ze deze bundel nog maar wat zwaarder laten doorwegen, door er de eis voor een eerlijke zetelverdeling in de Kamer aan toe te voegen!

Filip D’Hose
N-VA Geraardsbergen

donderdag 6 mei 2010

4e plaats Kamer Oost-Vlaanderen

4e plaats Kamer Oost-Vlaanderen

Peter Dedecker staat op de 4° plaats voor de Kamer Oost-Vlaanderen. Dat is dus juist na Karel Uyttersprot.
En net zoals ik heeft Karel ook zeer recent een eigen website. Allen eens bezoeken.

zondag 2 mei 2010

N-VA wil De Padt helpen om verspilling tegen te gaan

N-VA wil De Padt helpen om verspilling tegen te gaan


Regeringscommissaris Guido De Padt (OVLD) vraagt de medewerking van de burgers om verspilling bij de overheid te melden. Daarvoor werd een digitaal meldpunt in het leven geroepen: www.verspilling.be. De N-VA heeft bij dit meldpunt het allereerste geval van flagrante verspilling van belastinggeld gemeld, namelijk De Padt’s functie van "Regeringscommissaris voor de Interne Audit".

N-VA Geraardsbergen is van mening dat er onmiddellijk komaf moet gemaakt worden met de functie van regeringscommissaris Guido De Padt. In de eerste plaats is zijn benoeming onwettelijk. De Geraardsbergse schepen van OCMW, cultuur, erfgoed, bibliotheek, archief en toerisme werd in juli 2009 door zijn partij op een grove manier opzijgeschoven als Minister van Binnenlandse Zaken. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat De Padt een uitstekend minister was, maar zijn eigen partij dacht daar blijkbaar anders over. Als troostprijs arrangeerde Open VLD dan maar een regeringscommissariaat: een schimmige constructie waarbij De Padt de riante wedde van een staatssecretaris krijgt: 206.000 euro per jaar.

De prestaties die De Padt hiervoor moet leveren, zijn "indrukwekkend": zijn belangrijkste wapenfeit is de aanduiding van zeven leden van een federaal Auditcomité dat al sinds drie jaar bestaat. 
Daarnaast publiceerde hij een beleidsnota die acht (8!) bladzijden telt. Duivel-doet-al De Padt onderzoekt bovenop dit alles ook nog de laattijdige betaling van facturen door en aan de federale overheid. Maar dat onderzoek voeren De Padt en zijn kabinetsmedewerkers niet eens zelf uit: het werd toevertrouwd aan de Inspectie van Financiën. Het rapport moest er al zijn in januari... We zijn nu midden april.

De heer De Padt heeft het er ook niet echt moeilijk mee om ootmoedig toe te geven dat hij als regeringscommissaris niet gek veel uitvreet. Getuige de werkagenda op zijn eigen website (www.guidodepadt.be). Voor dit alles ontvangt dhr. De Padt een regeringswedde, een kabinet van 15 medewerkers en drie kabinetswagens. Zijn “diensten” kosten de belastingbetaler jaarlijks meer dan 1.300.000 euro. Man kan hier toch wel spreken van een bovenmaatse prijs voor ondermaatse prestaties.

Mogelijks is de burger echter bezorgd dat, mocht het regeringscommissariaat van De Padt opgedoekt worden, niemand in de federale regering zich nog zou bekommeren om verspilling en fraude bij de overheid. In dat geval is de N-VA blij om te melden dat er al drie staatssecretarissen zijn die zich met de bestrijding van fraude bezighouden: staatssecretaris Devlies (CD&V) is bevoegd voor de Coördinatie van de Fraudebestrijding, staatssecretaris Clerfayt (MR) is dan weer bevoegd voor de fraudebestrijding op zich. Staatssecretaris Wathelet (CdH) ontfermt zich over het Bureau voor Ambtelijke Ethiek en Deontologie dat zich ook met fraude en verspilling binnen de overheid bezighoudt. Samen zijn deze bewindvoerders goed voor 100 kabinetsleden en een budget van meer dan 6 miljoen euro per jaar!

Voor N-VA Geraardsbergen is de post van De Padt een schoolvoorbeeld van verspilling van belastinggeld. Daarom vraagt de N-VA de onmiddellijke afschaffing van deze post. In een periode van crisis en bezuinigingen zou dit alvast een goed begin zijn om de federale begroting wat op orde te krijgen.

zondag 21 maart 2010

Samenvallende verkiezingen : een remedie in drievoud ?

Remedie?

Bart Eeckhout, chef politiek van De Morgen, pleit in zijn artikel “Het politieke onbehagen: een remedie in drievoud” voor samenvallende verkiezingen. Hij gebruikt daarvoor een aantal - om het zacht uit te drukken - dubieuze argumenten.

“De opeenvolging van verkiezingen zorgt (...) voor een perpetuum mobile van politieke instabiliteit. De niet aflatende kieskoorts verhindert compromisvorming,” aldus Eeckhout. Dit is op zijn minst een hoogst eigenaardige redenering. Ik kan immers zo voor de vuist een vijftal federale landen opnoemen waar federale en regionale verkiezingen apart georganiseerd worden. Blijkbaar vormt dit in “normale” landen geen enkel probleem. Blijkbaar is dat daar geen gevaar voor de stabiliteit van het land. In die landen vinden politici het immers normaal dat politieke compromissen uitgelegd en verdedigd worden aan een bevolking die heel goed beseft én aanvaardt dat eervolle compromissen een essentieel onderdeel uitmaken van een gezonde meerpartijendemocratie. In België echter moeten compromissen weggemoffeld worden in monsterovereenkomsten waarin geen kat haar jongen vindt, en sommige Vlaamse politici zouden het liefst hebben dat er 4 à 5 jaar overheen gaat vooraleer de bevolking er zich kan over uitspreken. De reden is nogal voor de hand liggend: ze zijn als de dood voor het oordeel van hun kiezers, en ze hopen dat het overgrote deel van hun electoraat tegen dan vergeten zal zijn dat ze een “eerloos” compromis geslikt hebben, of erger nog: dat ze ronduit kiezersbedrog gepleegd hebben. Ja, wanneer verkiezingen kort na elkaar georganiseerd worden, blijken politici nogal eens geneigd te zijn om tenminste een poging te ondernemen om hun verkiezingsbeloften gestand te doen. God behoede ons daarvoor!

Er zijn natuurlijk een aantal cafétogen in Vlaanderen waar het voorstel om alle verkiezingen te laten samenvallen op applaus zal onthaald worden, want sommigen 'offeren' niet graag hun zondagvoormiddag op om te gaan stemmen. Dat zijn dan die kiezers waarnaar Eeckhout verwijst in de volgende bloedstollende passage: "De snel op elkaar volgende campagnes eisen te veel aandacht van de kiezers, die wel wat anders aan hun hoofd hebben." Ik moest de zin eerlijk gezegd een paar keer lezen om mezelf ervan te vergewissen dat hij er wel letterlijk zo stond. Voor Eeckhout is het democratisch proces dus een vervelende beslommering waar je Jan Modaal liefst niet te veel mee lastig valt, hij heeft immers andere dingen aan zijn hoofd: "Mooi en Meedogenloos" op TV, de kwartfinales van de Champions League, de uitslag van de lotto, de laatste CD van Helmut Lotti en de achterspoiler van zijn BMW.

De Belgische democratie beperk je volgens Eeckhout het best tot één keer om de 4 à 5 jaar een bolletje kleuren - en dan bij voorkeur voor die partij die je 4 à 5 jaar daarvoor bij de bok gedaan heeft - want die verkiezingscampagnes vergen toch zo veel van onze politici, och arme de sukkeltjes. Blijkbaar heeft Eeckhout er niet aan gedacht dat de oplossing voor dit probleem er bij voorkeur in bestaat dat politici hun mandaat, waarvoor ze door de bevolking verkozen werden, uitdoen. Dan hoeven ze niet om de 2 jaar aan verkiezingen deel te nemen, behalve in uitzonderlijke gevallen, wanneer ze beslissen om naar een ander niveau over te stappen, en zich dan definitief, zonder terugkeermogelijkheid binnen de legislatuur, laten opvolgen.

Elke rechtgeaarde democraat zal het met me eens zijn wanneer ik zeg dat de essentie van democratie en verkiezingen er net in bestaat dat de kiezer op regelmatige tijdstippen bepaalde partijen en politici kan bestraffen, en andere kan belonen. Het idee dat het goed zou zijn om de kiezer zo weinig mogelijk te raadplegen, moet elke democraat toch wel in de haren doen krabben. Het wijst niet op veel vertrouwen in de kiezer, dus in de democratie. Kortom, de achterliggende boodschap van het idee van samenvallende verkiezingen is eigenlijk nogal ontluisterend: België kan alleen maar gered worden door zoveel mogelijk de democratie te beknotten.

Filip D’Hose
Geraardsbergen

maandag 8 maart 2010

Degelijk fietsverkeer maakt scholen aantrekkelijker

Beleid kan wel degelijk fietsverkeer naar school aantrekkelijker maken

De schoolgaande jeugd gebruikt steeds minder de fiets. N-VA Geraardsbergen stelt daarom, naast een aantal andere maatregelen, voor om een kaart met veilige schoolfietsroutes op te stellen.

Uit een onderzoek blijkt dat de schoolgaande jeugd steeds minder de fiets gebruikt voor de verplaatsingen van/naar school. Het is vanzelfsprekend een algemeen verschijnsel dat jongeren minder de fiets gebruiken dan pakweg 25 jaar geleden, maar de onderzoekers stelden vast dat de Geraardsbergse jeugd heel wat minder de fiets gebruikt dan in andere, vergelijkbare steden. Het is toch wel zuur om vast te stellen dat in de stad die zichzelf promoot als de fietshoofdstad van Vlaanderen de jeugd 3 keer minder de fiets gebruikt dan in Oudenaarde, en 6 keer minder dan in steden zoals Brugge en Kortrijk.

Volgens Filip D’Hose (N-VA) liggen de oorzaken bij een falend beleid. Geraardsbergen is misschien wel de “Vlaamse hoofdstad van het wielrennen” maar het is zeker niet de “hoofdstad van de fiets”. Het is niet voldoende om 5 keer per jaar in de kijker te staan, wanneer wedstrijdkaravanen en wielersupporters door de stad trekken, al is dit vanzelfsprekend zeer belangrijk voor horeca en toerisme. Maar het stadsbestuur moet er in de eerste plaats voor zorgen dat de stad aantrekkelijk wordt voor die mensen die van hun fiets gebruik willen maken voor hun dagdagelijkse verplaatsingen. Als er al goede fietsinfrastructuur aanwezig is, dan is deze vaak gericht op de recreatieve fietser, en niet op de schoolgaande jeugd. Burgemeester De Chou beweert dat er nieuwe fietspaden aangelegd zullen worden die aansluiten op het jaagpad langs de Dender, maar hij vergeet dat dit Denderpad over grote delen niet verlicht is, waardoor het ’s winters door de schoolgaande jeugd nauwelijks gebruikt wordt, uit angst om van het pad af te geraken en in het water terecht te komen, of om lastiggevallen te worden.

Tenslotte kan het stadsbestuur ook actief bijdragen tot een mentaliteitswijziging. Vele ouders hebben schrik om hun kinderen met de fiets naar de school te laten gaan omwille van het drukke, onveilige verkeer. Maar dit is natuurlijk een vicieuze cirkel: ouders laten hun kind niet met de fiets naar school gaan omdat het gevaarlijk is op de weg, dus brengen ze het met de auto naar school, dus wordt het weer drukker en gevaarlijker op de weg.

Om deze vicieuze cirkel te doorbreken, moet het stadsbestuur dringend werk maken van een “schoolbereikbaarheidskaart”. Steven De Boe, voorzitter van N-VA Geraardsbergen: “Dit is een handig middel om meer bekendheid te geven aan alternatieve, veilige wegen voor de zwakke weggebruiker. In een oogopslag vindt iedereen de veiligste weg van en naar school. De knelpunten op de schoolroutes en in de directe schoolomgeving worden in kaart gebracht, alsook alle wegen die niet of minder geschikt zijn. De Vlaamse Stichting Verkeerskunde is van oordeel dat de stad en de politiezone de meest geschikte partners zijn om een dergelijk initiatief op gang te trekken en te coördineren. Vervolgens kan de kaart door de schooldirecties aan de leerlingen en hun ouders bezorgd worden als bijlage bij een brief met een oproep om zoveel mogelijk gebruik te maken van de fiets voor het schoolverkeer.”

N-VA Geraardsbergen vraagt dan ook aan de burgemeester en de bevoegde schepen om in dit dossier hun verantwoordelijkheid op te nemen!

dinsdag 5 januari 2010

Zwerfvuil - sterfvuil

Zwerfvuil sterfvuil

Een nieuwe episode in de saga van de verloedering van onze leefomgeving

Het gebeurt niet vaak, maar telkens wanneer ik een wandeling maak door stad, dorp of kouter, en merk hoe onze voetpaden, bermen en veldwegen bezaaid liggen met allerhande troep, bloedt mijn hart.

Weinigen lijken het te beseffen, het ligt nochtans vlak voor de neus van ieder die de moeite wil doen om het te zien: ons land is één grote openbare vuilnisbelt aan het worden. Drankblikjes, papier en allerhande plastic verpakkingen spelen de hoofdrol. Je zou haast beginnen denken dat de mensheid de rotzooi bewust rondstrooit, een monster met ontelbare tentakels dat zijn excrementen gebruikt als geurvlaggen om aan de rest van de natuur duidelijk te maken: “Dit is van mij!”

Enkele weken geleden organiseerde het stadsbestuur een zwerfvuilconferentie. Het enige positieve dat ik onthouden heb van dit evenement is het feit dat het zwerfvuil eindelijk als een maatschappelijk probleem erkend wordt, en vooral dat het een duur probleem aan het worden is. Aha, als het begint te kosten, dan schieten ze wakker! Maar buiten wat “Kurieren am Sypmtom”, en het inschakelen van enkele idealistische vrijwilligers hier en daar, is de ontwikkeling van een daadkrachtig beleid nog veraf. Erger nog: op de conferentie hoorde ik een lokale gezagsdrager verkondigen dat het “zeer moeilijk zal zijn om er iets aan te doen, omdat we toch in een vrije samenleving wonen”. Hallo, van dergelijk fatalisme word ik pas écht ziek! Ik moet er natuurlijk geen tekening bij maken uit welke ideologische hoek een dergelijke uitspraak komt.

Nochtans meende ik begrepen te hebben dat – zelfs binnen de liberale ideologie - een individu zijn vrijheid maar zolang mag aanwenden tot wanneer deze een ander individu schaadt. Misschien ligt daar nu net het grote misverstand, of de grote onderschatting. Dat zwerfvuil, het ligt daar wel, en okee, het verpest ons uitzicht, maar brengt het ook schade toe aan mens en natuur? Akkoord: papier, ja zelfs metalen drankblikjes zijn op termijn biologisch afbreekbaar, maar elke natuurwetenschapper en elke marine bioloog zal u kunnen vertellen over de vernietigende invloed van plastic op onze fauna, en uiteindelijk op de mens. Plastic is een stille, traag werkende doder. Het duurt jaren voor het afgebroken wordt in kleine partikels, maar eens het in de voedselketen terecht komt, begint het aan zijn verwoestende werking.

Ik roep mezelf vandaag uit tot VLEC (Vlaamse ecologist). En deze hardnekkige VLEC zal zich nestelen in het weefsel van onze lokale politiek. Ik zal erover waken dat onze politieke klasse niet de kapitale fout begaat om inzake zwerfvuil en sluikstorten een fatalistische, geslagen houding aan te nemen. Integendeel, ze moet op kordate wijze aan iedereen duidelijk maken dat (niet-afbreekbaar) vuilnis in de natuur gooien gewoonweg “not done” is. Preventie blijft meer dan ooit noodzakelijk, maar we hebben een fase bereikt waarin we het ons niet langer kunnen permitteren dat onze mooie Moeder Aarde door (een deel van) onze bevolking systematisch verkracht wordt. De kanker van het zwerfvuil breidt zich steeds verder uit. Uitzonderlijke omstandigheden vergen uitzonderlijke maatregelen: daarom ben ik van mening dat onze stad, ook omwille van zijn groeiende toeristische karakter, met onmiddellijke ingang een doortastend zwerfvuil-actieplan moet ontwikkelen. Anders zullen we de term “zwerfvuil” sneller dan we denken moeten veranderen in “sterfvuil”.