Sinds het prille begin ben ik lid van de N-VA, getuige daarvan mijn lidkaarten sinds 2002. Ik heb alle meetings en congressen meegemaakt. Ik heb congreszalen zien vollopen, en ik heb congreszalen zien leeglopen. Het congres van vorige week zondag in zaal Capitole in Gent mag gerust, nu al, als historisch bestempeld worden.
Op een gegeven ogenblik was ik tot tranen toe bewogen, maar ik zei bij mezelf: "Filip, niet Bert den Bleiter achternagaan, hé jong!" en ik heb me kunnen inhouden. Ik was doodmoe naar Gent gekomen. Eigen schuld, dikke bult! Want de avond daarvoor was ik uitgenodigd bij vrienden op een retro discofuif, en ik had één pintje teveel gedronken. Pas om 02h15 was ik in mijn bedje geraakt, en om 07h30 moest ik er, met een houten kop, alweer uit. Na afloop van het congres voelde ik me echter als herboren. De batterijen zijn weer opgeladen voor de ultieme eindspurt.
Laat ons wel met de voeten op de grond blijven, laat ons niet de fout maken die Icarus maakte, je weet wel, die oude Griek die met zijn kunstvleugels te dicht bij de zon ging vliegen, en die met zijn klikken en zijn klakken naar beneden donderde. Maar als nu komende zondag de peilingen ook maar gedeeltelijk bewaarheid worden, dan gaan we de vruchten plukken van 9 jaar keihard werken, voor onze overtuiging, voor onze partij, voor Vlaanderen! En dan ga ik zonder schroom of terughoudendheid iets meer dan één pintje te veel drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten