Gemeenteraadsverkiezingen 2012

Filip D'Hose is opnieuw kandidaat. Deze keer bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2012. Hij is lijsttrekker van N-VA Geraardsbergen, en voert een ijzersterke ploeg aan van 25 kandidaten. Een overzicht:
1. D'HOSE Filip (43) - Nederboelare - leraar talen
2. TONDELEIR Caroline (45) - Nieuwenhove - financieel analist
3. PIRON Johan (61) - Viane - jurist / doctor arbeidsrecht
4. DE BOE Steven (42) - Ophasselt - stabiliteitsingenieur
5. BOGAERT Glenn (22) - Overboelare - student regentaat
6. SAUVAGE Myrèse (46) - Viane - ambtenaar
7. ROGGEMAN Ilse (47) - Geraardsbergen - opvoedster
8. BORREMANS Elmire (48) - Nederboelare - licentiaat Oosterse filologie
9. DIJKMANS Karl (34) - Moerbeke - spoorwegbediende
10. DEHENAU Stijn (27) - Smeerebbe-Vloerzegem - informaticus
11. VERHOEVEN Sybren (22) - Geraardsbergen - student bedrijfsvertaler-tolk
12. D'HAESE Lidwina (82) - Geraardsbergen - zelfstandige ondernemer / bakkerin
13. MEERMAN Hilde (48) - Nederboelare - zelfstandige thuisverpleegster
14. DERIJST Sarah-Amilia (19) - Nederboelare - studente rechten
15. BAPTIST Erik (58) - Waarbeke - zelfstandige garagist
16. DE TRUE Stefaan (49) - Nederboelare - bediende
17. VAN DER HAEGEN Chris (40) - Moerbeke - leerkracht secundair onderwijs
18. SCHAUT Casandra (19) - Viane - studente rechten
19. LEEMANS Marie-Louise (57) - Geraardsbergen - huisvrouw
20. DE BACKER Lucia (50) - Zarlardinge - ondernemer transport & logistiek
21. VOS Joeri (39) - Schendelbeke - verkeersslachtoffer
22. DE MULDER Erwin (61) - Ophasselt - gepensioneerde
23. EL FAHLI Y RODRIGUEZ Amina (42) - Geraardsbergen - commercieel medewerkster
24. VAN DEN STEEN Erlijn (24) - Geraardsbergen - sociaal begeleidster
25. SCHOTTE Filip (50) - Zarlardinge - commercieel verantwoordelijke

Een stukje geschiedenis (25 jaar politiek engagement)

Vrienden,

In 1987, ik was toen 18 en woonde nog bij mijn ouders thuis in Sint-Martens-Lierde, zette ik mijn eerste stappen in de politiek, bij de toenmalige Volksunie. In Lierde was er geen werking, en ik richtte een kern op die afhankelijk was van de afdeling in Brakel.

Ik herinner me nog dat dit bij een belangrijk deel van mijn familie niet in goede aarde viel, want mijn grootvader zaliger had tijdens de 2de wereldoorlog wegens communistische activiteiten in het concentratiekamp van Dachau gezeten, waaruit hij meer dood dan levend ontkomen was, en de Volksunie werd toen door velen nog gezien als de partij van de zwarten. Mijn grootvader – zo vertelde mijn grootmoeder mij vaak – kon geen onrechtvaardigheid verdragen, en hetzelfde gevoel dat mijn grootvader in de jaren ’30 naar de Communistische Partij dreef, dreef mij in de jaren ’80 naar de VU.

In 1991, ik zat toen als dienstplichtige in het leger, werd ik door de voorzitter van het - toen nog – arrondissement Oudenaarde, aangesproken om kandidaat te zijn voor de VU op de lijst voor de provincieraad. Ik moest daarvoor goedkeuring vragen aan de kolonel van mijn eenheid in Duitsland, waar ik gelegerd zat, hetgeen ik dan ook, stram in de houding en een beetje met knikkende knieën, deed. Lierde maakt voor de provincieraads-verkiezingen deel uit van het district Ronse, en ik behaalde, op een lijst waar ook Elie Roos uit Brakel, Willy Schiemsky uit Zwalm, en Anne-Marie Bogaerts uit Ronse op stonden, maar liefst 157 voorkeurstemmen!

Maar de Volksunie zat in een neerwaartse spiraal. Jullie herinneren zich misschien nog dat de VU toen de federale regering had laten vallen omwille van omstreden wapenleveringen, en dat een zekere Philippe Moureaux toen met de institutionele atoombom dreigde: als de Belgische regering de uitvoervergunningen niet goedkeurde, zouden de Franstaligen niet aarzelen om het recht in eigen handen te nemen. De Vlamingen, t.t.z. de CVP en de SP, plooiden en de uitvoervergunningen werden op vraag van de Franstaligen geregionaliseerd, maar toch verloor de VU de verkiezingen.

En in 1992 werd ene Bert Anciaux voorzitter. En ik ga u een passage voorlezen uit de speech die hij gaf op de partijraad van 23 mei 1992 ter verdediging van zijn kandidatuur: “Maanden geleden al heb ik vele kaderleden en militanten samengebracht om te luisteren naar hun visie, om te zien of mijn bezorgdheid ook de hunne was. En ik was blij te zien dat mijn verlangen naar méér vuur, méér radicalisme, méér inzet in de partij, gedeeld werd door zovelen. Een inzet die gericht is op een nieuw elan voor de VU, eerder dan een verwatering in samengaan met anderen, wie die ook mogen wezen.”

Pas op, die man schreef toen, in 1992, zeer verstandige dingen. Ik citeer:

“De Walen zijn te ver gegaan. (...) Ze moeten begrijpen dat de scheeftrekkingen in de sociale zekerheid ongerechtvaardigd zijn, ze moeten weten dat wij geen aantasting van Vlaanderen in Vlaams-Brabant kunnen dulden.” En hij voegde er aan toe: “In de dialoog van volk tot volk zal de rol van de Volksunie gemeten worden aan de grens die ze stelt aan haar compromis. Het Vlaams-nationalisme is toekomstgericht. De uitbouw van een onafhankelijk Vlaanderen binnen een Europa der Volkeren en Regio’s opent terug een perspectief waar jong en oud voor te mobiliseren is. De rol van onze partij, ook op Europees vlak, is uniek en moet het opkomend zelfbeschikkingsrecht van vele volkeren in democratische banen leiden.”

Vrienden, vervang Volksunie door N-VA, en je hebt een tekst die je 20 jaar later nog kunt gebruiken. Spijtig genoeg eigenlijk, want het betekent dat we de laatste 20 jaar bitter weinig vooruitgang hebben geboekt. Ook spijtig dat Bert Anciaux zelf niet geloofde in wat hij toen verkondigde, maar ik wel! Wij met z’n allen wel!

Wij geloven in onze ideologie: het humanistische volksnationalisme, ja, een ganse mond vol, maar er is geen andere naam voor: humanistisch wil zeggen menswaardig: niet gericht tegen de ander, maar wel vrank en vrij opkomend voor onze rechten, en trots op wat we zijn. En we zijn volksnationalisten, omdat onze vertrekbasis het Nederlandstalige, Vlaamse volk is, dit in tegenstelling tot staatsnationalisten die als vertrekbasis een vaak kunstmatig staatsverband opdringen aan de mensen. Jullie zullen zien, vrienden: dit wordt volgens mij in de Europese Unie hét conflict van de komende decennia: de strijd van Vlaamse, Bretoense, Schotse, Baskische, Catalaanse volksnationalisten tegen de Belgische, Franse, Britse en Spaanse staatsnationalisten, een strijd van veelkleurige identiteit tegen grijze eenheidsworst; een conflict dat hopelijk met vreedzame middelen zal uitgevochten worden.

Sommigen zeggen: “Die N-VA van jullie is een éénthemapartij die alleen maar inspeelt op de communautaire ruzies in België.” Wel zij vergissen zich schromelijk want ons volksnationalisme is een ideologie, die de oude dialectiek, de links-rechts tegenstellingen van vroeger tussen rijk en arm, tussen liberaal en socialist overstijgt, het is een ideologie die een totaalvisie aanbiedt op mens, maatschappij én milieu. In Geraardsbergen hebben ze hun 3 M’s: Muur, mattentaarten en Manneken Pis, wel bij de N-VA hebben die ook: mens, maatschappij en milieu.

Anderen zeggen: “Mo vent toch, we gaan naar een ééngemaakt Europa, en jullie willen al die landen opsplitsen.” Welnu, het is nu net omdat Europa een heleboel dingen supranationaal regelt, dat het beleidsniveau van die tussenstaten overbodig wordt. Maar Europa regelt – gelukkig maar – niet alles, en om de dingen te regelen die dicht bij de mensen moeten staan, zoals onderwijs, cultuur, sport, gezondheidszorg, streven ze naar een bestuursniveau dat op hun maat gemaakt is, en ze doen dit volgens het subsidiariteitsprincipe: een bevoegdheid wordt het best uitgeoefend op een zo laag mogelijk niveau, zo dicht mogelijk bij de mensen.

Het is pas wanneer er duidelijke schaalvoordelen zijn die opwegen tegen de heterogeniteitskosten, dat een bevoegdheid naar het hogere niveau kan. Voor de N-VA moeten er zo maar 3 bestuursniveaus zijn: efficiënt en goedkoop: de gemeente, Vlaanderen en Europa. Wat mij betreft is er voor een Belgische confederatie enkel een toekomst weggelegd voor het gemeenschappelijke beheer van Brussel. De heterogeniteitskosten, zeg maar de kosten die verbonden zijn aan het feit dat Vlamingen en Franstaligen over nagenoeg niets nog hetzelfde denken, en daardoor steeds weer zeer ingewikkelde en dure compromissen moeten uitwerken, die kosten zijn immers te groot geworden, veel groter dan de schaalvoordelen. Wat de politieke actualiteit betreft ga ik niet te veel zeggen, anders heeft onze volgende spreker niets meer te vertellen.

Even terug naar mijn politiek parcours: door de slappe koers van de VU en door drukke beroepsbezigheden, ook in het buitenland, had ik me vanaf 1995 uit de partijpolitiek teruggetrokken. Maar nadat eind 2001 de N-VA werd opgericht, stond ik begin 2002 mee aan de wieg van de afdeling Geraardsbergen-Lierde-Brakel.

We deden in 2003 mee aan de verkiezingen, met onze lokale kandidate uit Deftinge, Johanna De Spriet, en we behaalden in Oost-Vlaanderen 4,91 %, een zucht onder de kiesdrempel, die net dat jaar door Verhofstadt was ingevoerd. Ik kan jullie verzekeren dat er toen, op die verkiezingsavond, traantjes gevloeid zijn. Maar we gaven niet op: we bleven leden ronselen en bestuursleden werven, we bleven spaghetti- en andere festijnen organiseren, we bleven acties organiseren, en kijk: 7 jaar later is de N-VA de grootste partij van Vlaanderen geworden, zelfs in Geraardsbergen, in een gemeente waar we moeten optornen tegen kleppers als Dirk Vandermaelen, die lijsttrekker was voor de SP.a, en Guido De Padt, voormalig Minister van Binnenlandse Zaken.

En mijn 157 voorkeurstemmen van 1991 werden er in 2010 plots 5.440. Het deed me toentertijd vooral enorm veel plezier toen ik de dag na de verkiezingen in de kranten, op die kaarten van Vlaanderen, zag dat ook Geraardsbergen geel gekleurd was! Dat betekende dat we vooral als groep, als N-VA Geraardsbergen, iets neergezet hadden dat best gezien mocht worden.



En dat goede resultaat van 2010 moeten we nu zien door te trekken naar 2012. We moeten  in Geraardsbergen 20 % van de stemmen kunnen behalen. Daarmee zouden we 6 à 7 zetels kunnen binnenrijven. Qua zetels kunnen we enkel maar winnen, want we hebben er nu geen enkele. Maar zoals iedereen weet: winnaars van een verkiezing kunnen heel snel ook verliezers worden. We zullen eigenlijk alleen maar winnaar worden, indien we het partijprogramma van de N-VA (voor een stukje) kunnen realiseren. En daarvoor moeten we in de coalitie geraken. Daarvoor moeten de kiezers in Geraardsbergen ons "incontournable" maken. Daarvoor moeten zij geloven in de kracht van verandering. De bal ligt in het kamp van de Geraardsbergenaars.

Negen lidkaarten

Sinds het prille begin ben ik lid van de N-VA, getuige daarvan mijn lidkaarten sinds 2002. Ik heb alle meetings en congressen meegemaakt. Ik heb congreszalen zien vollopen, en ik heb congreszalen zien leeglopen. Het congres van vorige week zondag in zaal Capitole in Gent mag gerust, nu al, als historisch bestempeld worden.

Op een gegeven ogenblik was ik tot tranen toe bewogen, maar ik zei bij mezelf: "Filip, niet Bert den Bleiter achternagaan, hé jong!" en ik heb me kunnen inhouden. Ik was doodmoe naar Gent gekomen.

Eigen schuld, dikke bult! Want de avond daarvoor was ik uitgenodigd bij vrienden op een retro discofuif, en ik had één pintje teveel gedronken. Pas om 02h15 was ik in mijn bedje geraakt, en om 07h30 moest ik er, met een houten kop, alweer uit. Na afloop van het congres voelde ik me echter als herboren. De batterijen zijn weer opgeladen voor de ultieme eindspurt.

Laat ons wel met de voeten op de grond blijven, laat ons niet de fout maken die Icarus maakte, je weet wel, die oude Griek die met zijn kunstvleugels te dicht bij de zon ging vliegen, en die met zijn klikken en zijn klakken naar beneden donderde. Maar als nu komende zondag de peilingen ook maar gedeeltelijk bewaarheid worden, dan gaan we de vruchten plukken van 9 jaar keihard werken, voor onze overtuiging, voor onze partij, voor Vlaanderen! En dan ga ik zonder schroom of terughoudendheid iets meer dan één pintje te veel drinken.

Stadsbestuur Geraardsbergen schiet op boodschapper

Een drietal weken geleden organiseerde N-VA Geraardsbergen een ludieke actie in Overboelare om de problematiek van het zwerfvuil in de schijnwerpers te plaatsen. Filip D'Hose van N-VA ruimde zwerfvuil op dat al enkele weken langs het jaagpad langs de Dender lag en deponeerde dit in een vuilniszak aan de deur van de stadswacht. D'Hose heeft nu onlangs een brief gekregen van het stadsbestuur waarin
hij bedreigd wordt met een boete van 250 EUR omdat hij zich door zijn actie zélf schuldig zou gemaakt hebben aan sluikstorten.

Filip D'Hose:"Dit is toch wel écht een lachertje. Er wordt hier op de boodschapper geschoten. Als je probeert om een bepaald probleem in het centrum van de belangstelling te plaatsen, krijg je ervan langs! Iedereen kan met eigen ogen vaststellen dat er een zwaar probleem is
met zwerfvuil in onze stad, maar blijkbaar past dit niet in de goednieuwsshow van het paarse stadsbestuur. Mocht er een boete volgen, dan zal ik deze als gezagsgetrouwe burger betalen, maar het zou toch wel getuigen van een bekrompen mentaliteit vanwege de heren van het stadhuis. Bovendien klopt het niet wat het stadsbestuur zegt, namelijk dat de vuilnisbakjes wekelijks geledigd worden. Het vuilnis dat wij opgeruimd hebben, lag er al diverse weken."

Artikel door Filip D'Hose, N-VA Geraardsbergen en 15 de plaats Kamerlijst Oost-Vlaanderen

Verschenen in regiokatern "Het Laatste Nieuws" 9 juni 2010

Nu durven veranderen, de positieve boodschap van N-VA

Welke boodschap brengen de politici van andere partijen ? Eigenlijk niet veel zaaks. De Open VLD gaat maar eens opnieuw starten, onder leiding van een nieuwe partijvoorzitter, die nog maar pas uit het politieke nest gevallen is, recht aan de top van de partij. En dat nadat die partij ruim meer dan tien jaar aan de top gestaan heeft van ons land. Geloofwaardig ?

De CDenV, onze vroegere Kartel-partner, wel die heeft drie jaar de leiding genomen, heeft ons na een jaartje uit het politieke nest geduwd, en ... die vond bij monde van de nieuwe partijvoorzitster dat het onze schuld was. De N-VA was te radicaal, en daarom moet je "op zijn vrouwtjes" het debat aangaan met de partijen uit het zuiden van het land. Geloofwaardig ?

De SPa (zie http://tinyurl.com/34acxcf) , wel die lijkt in samenspraak met Groen! (zie http://tinyurl.com/32uwqk7 ) weeral de centen te willen halen bij de rijken, dus bij u beste spaarder, via een vermogensbelasting of andere belastingen. En we zitten reeds in het land dat de hoogste belastingen hanteert. Alsof er hier nog echte rijken wonen. Geloofwaardig ?

En die partij die al dertig jaar het belang van de Vlamingen verdedigt? Ach, beste lezer, je kunt van mijn part gerust bij de volgende verkiezingen nog eens je stem weggeven uit ongenoegen, als je nu maar je stem nuttig gebruikt, en eventjes verandert. Ik beloof u dat (als de N-VA volledig mislukt en er helemaal niks van bakt) ik bij de volgende verkiezingen dan op die partij zal stemmen. Geloof mij nu maar. U heeft die partij toch ook al dertig jaar geloofd ? Maar nu is het eventjes te belangrijk om je stem weg te geven.

Nu moet het veranderen. Nu is het belangrijk.

Sven Ornelis : het is voor iedereen duidelijk !

Terwijl ik altijd gecharmeerd was door verschillen, denk ik nu: onze twee culturen hebben zo weinig met elkaar, hoe lang moeten we dit nog rekken? De aanpak van compromissen zoeken heeft duidelijk niet gewerkt. Als zelfs erg gematigde politici als Jean-Luc Dehaene en Guy Vanhengel soms hun geduld verliezen, dan is er toch iets ernstigs aan de hand? CD&V pleit tegenwoordig sterk voor redelijkheid, maar wat Bart De Wever nu zegt, heeft Yves Leterme minstens even scherp gezegd in 2007.'

De tweetaligheid als oplossing : de kloof tussen woorden en daden

Beste kiezers, wil je weten wat ik in het diepste van mijn hart meen ? Wat mij intrigeert, wat ik belangrijk vind ? En wat ik u wil uitleggen. Bekijk en beluister dan mijn video en laat mij weten wat je er van vindt.

De federale kieskring

Via de www.vvb.org krijg je natuurlijk goede info over belangrijke Vlaamse thema's. Er wordt verwezen naar een belangwekkend debat tussen politiek secretaris Peter De Roover (VVB) en Freya Piryns (Groen) dat je op video kan volgen bij Trends.be.

Zonder woorden

Daar moet ik toch geen uitleg bij geven ? (betoging voor splitsing B/H-V in Vilvoorde)

De Croo Junior : Verspilling, verspilling, verspilling!

Eergisteren kwam ik, zoals het een op verkiezingscampagne zijnde politicus betaamt, laat thuis, maar toch net op tijd om de herhaling van Terzake te zien.

Ik was nog maar net in mijn fauteuil gezeten of ik viel er al uit. Van verbazing, welteverstaan, want wat zag ik daar op TV? Ik zag Alexander De Croo, voorzitter van O-VLD, met een uitgestreken gezicht verklaren dat zijn partij voorstander is van minder kabinetten!

Laat dit nu uitgerekend de voorzitter zijn van een partij die deel uitmaakte van een regering die geen kabinetten heeft afgeschaft, maar er integendeel maar liefst 8 heeft bijgemaakt: 7 voor een rist staatssecretarissen waarvan niemand goed weet wat voor werk ze deden, en 1 voor een Regeringscommissaris voor de Interne Audit, een soort minister tegen de verspilling. Deze post werd speciaal, à la tête du client (excuse my French), opgericht voor een OVLD'er! Nochtans houden er zich al 3 ministers bezig met fraude en verspilling! Wat een verspilling!

Het spreekt voor zich dat De Croo junior alle geloofwaardigheid, die hij sinds zijn verkiezing als voorzitter aan het opbouwen was, verspeeld heeft.

Eerst stapte hij uit de regering omdat er volgens hem niet deftig onderhandeld werd ... om de dag nadien te verklaren dat hij bereid was om opnieuw te onderhandelen. En nu dit! Hier past enkel de (ondertussen grijsgedraaide) vraag: "Wie gelooft dieje mens nog?"